Ég er að fara á tónleika í kvöld með Duran Duran sem fær mig alltaf til að hugs um Anitu Pallenberg. - pretty pretty - Las einhverntíma um að hún hafi beðið einkabílstjórann sinn um að stoppa þar sem árekstur hafði át sér stað skömmu áður og illa slasað fólk lá í dauðateygjunum við vegkanntinn. Anita hoppaði út og bleytti klútinn sinn uppúr blóði konu nokkurar sem lá þarna og steig síðan inn í bílinn aftur. Á þessu tímabili var hún víst á kafi í allskyns svartagaldursgutli og blóð deyjandi konu á víst að vera helvíti magnað hráefni í allskyns þannig brask. Þessi sena minnir mig síðan alltaf á Wild at Heart senuna þar sem Sailor og Lula keyra fram já ekki ósvipaðri senu og ég hafði ímyndað mér að Anita hafði stoppað við. Wild at Heart fær mig síðan alltaf til að humma Slaughterhouse lagið í hausnum á mér. Ég vona að Duran Duran nái að yfirgnæfa hummið í kvöld.

Never Too Late to Have a Happy Childhood

sölufrasi sálfræðings

Ég er búinn að hlæja að þessari í tæpa viku.

Það er alveg magnað hvað kaffi getur orðið vont.

Varð að benda á þetta, með mest dúbíus drasli sem ég hef rekist á. Elska lokaorðin:

Bandarísku vísindamennirnir telja afar líklegt að mökunaratferli manna eigi sér svipaðar líffræðilegar forsendur. Þeir viðurkenna þó, að fara verði varlega í að draga ályktanir um eina dýrategund út frá rannsóknum á annarri.

Nei, í alvöru!

Frábæ helgi að baki - 17. júní í sól og blíðu. Beið allan daginn eftir jarðskjálfta svona eins og seinast þegar var gott veður á 17. júní.
18. júní í Fjölskyldu- og húsdýragarðinn með litlu fjölskylduna. Dúi ein augu og allt svaka merkilegt. Ekkert samt jafn magnað og hestarnir, enda kallinn búinn að prófa að fara á bak hjá hestakallinum og nafna afa sínum. 19. júní bleikur dagur með meiru. Allar kallastyttur bæjarins færðar í bleikt (en ekki kjóla eins og forðum) og allir fjölmiðlar uppfullir af femmafréttum. Litla famelían fór í ammæli sem var massa fjör og síðan á leiðinni heim lenti hún í hellidembu, sem var allt í lagi þar til eitt hjólið brotnaði undan barnavagninum. Allt reddaðist þó og allir sáttir. Í dag og næstu tvo daga er ég síðan á svaka femma námskeiði í skapandi skrifum fyrir doktorsnema. Ekki segja neinum, en ég er ekki doktorsnemi.

Ég er búinn að sjá ljósið. Ég ætla hér eftir bara að elska tvennt; mig og Minn Rass - aðrir geta étið það sem úti frýs. Síðan er ég búinn að ákveða að allir sem eru ósammála mér séu kommar og þar af leiðandi ekki dómbærir á nein mál. Þá er ég kominn á þá skoðun að leggja eigi niður ríkisvaldið og helst öll lög og reglur þannig að fólk sé ekki að skipta sér að því hvað ég sé að gera á meðan ég er að hugsa um Minn Rass. Til að mynda þá þoli ég ekki umferðarljós. Umferðarljós eru bara til trafala. Ég er svo oft á rauðu ljósi að stundum finnst mér ég vera meira stopp en á ferð þegar ég er í bílnum. Ef við slepptum þessum umferðarljósum þá gæti bara hver einstaklingur tekið þá áhættu sem hann er tilbúinn til að taka til að komast á leiðarenda. Ef fólk treystir sér síðan ekki til að keyra eins og ég og Minn Rass þá getur það bara hangið heima hjá sér.

Kanski ekki.

Er einhver þreyttur?

Minn líka!

Vúúúúhúúú!

Ef stemmarinn er í gangi fyrir smá "girl-empowerment" í gegnum taktvisst Brooklyn beat gæti þetta verið málið:

Fyrir þá sem vilja vita:
Þórður er ekki á leiðinni til Notts County