Ég er þreyttur.

Ekkert nýtt þar svosem.

Ég held svei mér þá að ég sé enn eftir mig eftir aðfaranótt mánudags.
Það er greinilega ekki nógu oft að fólk fái tækifæri til að vera fullt á sunnudögum.
Við fengum þessa fínu tónleika frá Karlakórnum Fullir um hálf fjögurleitið um nóttina. Ég reyndi eftir bestu getu að halda augunum lokuðum og huxaði í hvert skipti sem nýtt, karlmannlegt stef byrjaði að þetta hlyti að vera síðasta lagið þeirra. Á endanum létu þeir sig hverfa en sonurinn var órólegur það sem eftir lifði nætur. Undir morgunsárið kom nágranninn heim með afskaplega jákvæða og hressa vinkonu sem heyrðist afskaplega vel í í hljóðbæru húsinu. Gærdagurinn var því hálfgert mók.

Ég var ömurlegur verkamaður í gær og vann. Finn til skömmustutilfinningar og lofa sjálfum mér að gera ekkert slíkt að ári.

Úrú býr til yfirburðar kjúlla og magnaða eplaköku. Mmmmm...